കാലങ്ങളായി കാടിനെ ആശ്രയിച്ചും കാടിനോട് ചേര്‍ന്നും ജീവിക്കുന്ന മനുഷ്യര്‍ക്ക്‌ സുപരിചിതമാണെങ്കിലും രണ്ടായിരത്തിമൂന്നില്‍ ആണ് മലയാളിയായ ഡോ: ബിജുവിലൂടെ Nasikabatrachus sahyadrensis എന്ന ശാസ്ത്ര നാമം ഉള്ള Purple Frog എന്ന പാതാള തവളയെ ശാസ്ത്രലോകം പരിചയപ്പെടുന്നത്. ഒറ്റ നോട്ടത്തില്‍ ഊതി വീര്‍പ്പിച്ച ഒരു തവളയെ പോലെ ഇരിക്കുമെങ്കിലും സ്വഭാവം കൊണ്ടും അവയുടെ പ്രത്യേകത കൊണ്ടും ലോക ഉഭയജീവി ഭൂപടത്തില്‍ ഇന്ത്യക്ക്, കേരളത്തിനു മികച്ച ഒരു സ്ഥാനം കൊടുക്കുന്നതില്‍ വലിയ ഒരു പങ്കു വഹിച്ച തവളയാണ് പാതാള തവള.
എണ്‍പത് മുതല്‍ നൂറ്റി ഇരുപതു ദശലക്ഷം വര്ഷം മുന്നേ പരിണമിച്ചു എന്നു പഠനങ്ങള്‍ തെളിയിക്കുന്ന ഇവയുടെ ഏറ്റവും അടുത്ത ബന്ധുക്കള്‍ ആഫ്രിക്കയുടെയും ഇന്ത്യയുടെയും ഇടയില്‍ ഇന്ത്യന്‍ മഹാസമുദ്രത്തിലെ ദ്വീപ്‌ രാഷ്ട്രമായ സീഷേല്സില്‍ ഉള്ള സൂഗ്ലോസ്സിടെ എന്ന കുടുംബത്തിലെ തവളകള്‍ ആണ്. പക്ഷികളെ പോലെ ആകാശ മാര്‍ഗമോ മറ്റു ജീവികളെ പോലെ കടല്‍ മാര്‍ഗമോ സഞ്ചരിക്കാന്‍ ഉപ്പു വെള്ളം ഒട്ടും പറ്റാത്ത ഉഭയജീവികളുടെ വരവ് വന്‍കരകളുടെ കൂടെ തന്നെ ആകണം എന്ന് വേണം അനുമാനിക്കാന്‍.
അതുകൊണ്ട് തന്നെ പാതാള തവളയെ, ഇന്ത്യയും ആഫ്രിക്കയും ഒന്നായിരുന്നു എന്നാ ഗോണ്ട്വാന സിദ്ധാന്തത്തിന്റെ ജീവിച്ചിരിക്കുന്ന തെളിവുകളില്‍ ഒന്നാക്കുന്നു. മണ്ണിനടിയില്‍ ആണ് ഇവ ജീവിക്കുന്നത് എന്ന് ആദ്യത്തെ പഠനത്തില്‍ കണ്ടു പിടിച്ചെങ്കിലും അവയുടെ പ്രജനനവും മറ്റു വിവരങ്ങളും ഏകദേശം ഒന്‍പതു വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു ശേഷം മാത്രം ആണ് പഠനം നടന്നത്.
ഇതിനിടയില്‍ പല ഗവേഷകര്‍ പലയിടങ്ങളിലായി ഇവയെ കണ്ടെത്തിയെങ്കിലും രണ്ടായിരത്തി നാലില്‍ ഡോ സുഷില്‍ ദത്തയും സംഘവും അവയുടെ വാല്മാക്രികളെ കുറിച്ച് പഠിച്ചപ്പോള്‍ ആണ് നൂറു വര്ഷം മുന്നേ സുവോളജിക്കല്‍ സര്‍വേ ഓഫ് ഇന്ത്യയുടെ സ്ഥാപകന്‍ കൂടി ആയ അന്നന്‍ഡെയ്ല്‍ (Thomas Nelson Annandale) എന്ന വിദേശി ശാസ്ത്രജ്ഞനും റാവു (CRN Rao) എന്ന ഇന്ത്യന്‍ ശാസ്ത്രജ്ഞനും ഇവയുടെ വാല്മാക്രിയെ കുറിച്ചും, മണ്ണിനടിയില്‍ ആകാം ഇവയുടെ മുതിര്‍ന്നവരുടെ ജീവിതം എന്നും ഇന്ത്യയിലെ തവളകളില്‍ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമാണ് എന്നും ആഫ്രിക്കന്‍ തവളകളുമായി സാമ്യം ഉണ്ടെന്നും പരാമര്‍ശിച്ചിട്ടുണ്ട് എന്ന് കണ്ടെത്തിയത് .
രണ്ടായിരത്തിപന്ത്രണ്ടില്‍ ആണ് ഡോ. അനില്‍ സക്കറിയയും സന്ദീപ് ദാസും സംഘവും ആണ് ആദ്യമായി ഇവയുടെ പ്രജനനത്തെ കുറിച്ചുള്ള വിവരങ്ങള്‍ പുറത്തു വിടുന്നത്. പന്നികളുടെതെന്ന പോലുള്ള മൂക്ക് ആയിരിക്കാം ചിലയിടങ്ങളില്‍ ഇവയ്ക്കു പന്നി മൂക്കന്‍ തവള എന്ന പേര് വരുവാന്‍ കാരണം. പേര് പോലെ തന്നെ ധൂമ നിറത്തില്‍ ഉള്ള ശരീരത്തില്‍ വെളുത്ത നിറമുള്ള കൂര്‍ത്ത് മൂക്ക് കൈ കാലുകളിളെ മണ്‍വെട്ടി പോലുള്ള തടിപ്പിനെ പോലെ ദ്രഡം ആണ്. അവ മണ്ണിനടിയില്‍ കുഴിച്ചു പോകുവാന്‍ ഇവയെ സഹായിക്കുന്നു. ചിതലുകളെയും മണ്ണിരകളേയും മണ്ണിലെ മറ്റു ചെറു പ്രാണികളെയും തിന്നുന്നതായി രേഖപെടുത്തിയിട്ടുണ്ടെങ്കിലും ഇവയുടെ മുഖ്യ ആഹാരം എന്താണെന്നോ ഇവ ഇര തേടുന്നതിനെ കുറിച്ചോ ഇപ്പോഴും വ്യക്തത ഇല്ല.
പശ്ചിമഘട്ടമലനിരകളുടെ കാലാവസ്ഥ അനുസരിച്ച് പരിണമിച്ചതാകാം ഇവ എന്ന് തോന്നിക്കുമാറാണ് പാതാള തവളയുടെ പ്രജനനവും ജീവിത രീതികളും. മഴക്കാലത്ത് കുത്തി ഒലിക്കുന്ന എന്നാല്‍ വേനലില്‍ വറ്റിവരളുന്ന പാറക്കെട്ടുകള്‍ ഉള്ള അരുവികള്‍/വെള്ളച്ചാട്ടങ്ങള്‍ ആണ് ഇവയുടെ ആവാസവ്യവസ്ഥ. അത്തരത്തില്‍ ഉള്ള അരുവികള്‍ ആദ്യ മഴയ്ക്ക് പുനര്‍ജനിക്കുമ്പോള്‍ പ്രജനനം നടത്തുന്നതിലൂടെ ജലത്തിലെ മത്സ്യങ്ങള്‍ അടക്കം ഉള്ള മറ്റു ശത്രുക്കളെ ഇവ പാടെ ഒഴിവാക്കുന്നു.
മണ്ണിനടിയില്‍ ഇരുന്നു കൊണ്ട് ഭൂമിയില്‍ മഴയുടെ അളവും, അരുവിയിലെ ജലത്തിന്‍റെ അളവും ഇവ എങ്ങിനെ അളക്കുന്നു എന്നും മുട്ടയിടാന്‍ എല്ലാ അവസരങ്ങളും സജ്ജമായി എന്നും കൃത്യമായി മനസ്സിലാക്കുന്നു എന്നത് ഇന്നും ഒരു അതിശയമാണ്.
മഴ തുടങ്ങുമ്പോള്‍ “കൊറ കൊക്ക് കൊറ കൊക്ക്” എന്ന് നിര്‍ത്താതെ കരച്ചില്‍ തുടങ്ങുന്ന ആണ് തവളകള്‍ പക്ഷെ പുറത്തു വരാതെ മണ്ണിനടിയില്‍ ഉള്ള തുരംഗങ്ങളില്‍ ഇരുന്നാണ് കരയുന്നത്. ഇവയെ തപ്പി പോകുമ്പോള്‍ ശബ്ദം കേള്‍ക്കുമെങ്കിലും നാം അടുത്തു പോകുമ്പോള്‍ കരച്ചില്‍ പതുക്കെ പതുക്കെ മണ്ണിനടിയിലേക്ക് പിന്‍വാങ്ങുന്നത് കേള്‍ക്കുവാന്‍ സാധിക്കും. നേരെ മറിച്ചു പ്രജനനം നടക്കുന്ന ദിവസങ്ങള്‍ ആണെങ്കില്‍ ഒരു പരിധി വരെ അടുത്ത് പോയാലും അവ താഴോട്ട് പോകാറില്ല. മുതിര്‍ന്ന പെണ് തവള ഒറ്റ ദിവസം മാത്രമേ പുറത്തു വരികയുള്ളൂ , അതും പ്രജനനത്തിനു ശേഷം മണ്ണിനടിയിലെക്കു മടങ്ങുകയും ചെയ്യും .
നാലായിരത്തോളം മുട്ടകള്‍ വരെ പെണ് തവളകളില്‍ കണ്ടിട്ടുണ്ട്. കരച്ചില്‍ മൂര്‍ദ്ധന്യാവസ്ഥയില്‍ നില്‍ക്കുമ്പോള്‍ പെണ് തവള തിരഞ്ഞെടുത്ത ആണ് തവളയുമായി ഇണ ചേര്‍ന്നതിനു ശേഷം ആണിനെ ചുമന്നു കൊണ്ട് പെണ് തവള അരുവിയില്‍ എത്തും. അരുവിയിലെ പൊത്തുകളിലും വിടവുകളിലും കയറിയതിനു ശേഷം മുട്ടയിടല്‍ ആരംഭിക്കും. മുഴുവന്‍ മുട്ടകള്‍ ഇട്ടതിനു ശേഷം ഇവ രണ്ടും വെവ്വേറെ ആയും രണ്ട് പേരും ഒരുമിച്ചും തിരിച്ച് മണ്ണിനടിയിലെക്കു മടങ്ങുകയാണ് പതിവ്. ഇനി മുട്ടയിടാന്‍ അടുത്ത വര്ഷം മാത്രം പുറത്തേക്ക്. അതുകൊണ്ട് തന്നെ വര്‍ഷത്തില്‍ ഒരിക്കല്‍ മാത്രം പാതാളത്തില്‍ നിന്ന് വരുന്ന ഇവയെ ജന്തു ലോകത്തെ മഹാബലി എന്ന് വിളിക്കാം.
ആറു മുതല്‍ ഏഴു ദിവസത്തിനുള്ളില്‍ മുട്ടകള്‍ വിരിഞ്ഞു സക്കര്‍ മീനുകളെ പോലെ ഒഴുക്കുള്ള വെള്ളത്തില്‍ പറ്റിപിടിച്ചു നില്‍ക്കുവാന്‍ സാധിക്കുന്ന വാല്‍മാക്രികള്‍ ആകും. ഈ സമയത്തിനുള്ളില്‍ വലിയ മഴ പെയ്താല്‍ മുട്ടകള്‍ മുഴുവന്‍ നശിച്ചു പോകും. അതുപോലെ തന്നെ മഴ വൈകിയാലും ചൂടില്‍ മുട്ടകള്‍ വരണ്ടുണങ്ങി പോകും. രണ്ടായിരത്തിപതിനൊന്നു മുതല്‍ ഞങ്ങളുടെ സംഘം പഠിക്കുന്ന സ്ഥങ്ങളില്‍ ഉള്ള എല്ലാ വര്‍ഷത്തെയും പ്രജനനം എടുത്താല്‍ മുകളില്‍ പറഞ്ഞ രണ്ടു തരത്തില്‍ ഉള്ള പ്രശ്നങ്ങളും ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്. നേരെ മറിച്ചു കൂടുതല്‍ വര്‍ഷങ്ങളിലും പാതാള തവളകളുടെ ക്ലോക്ക് അല്ലെങ്കില്‍ കാലാവസ്ഥ നിരീക്ഷണം തെറ്റാറില്ല എന്ന് മാത്രമല്ല കൃത്യമായി ഏഴാമത്തെ ദിവസം ആകുമ്പോഴേക്കും കനത്ത മഴ ആകുകയും വിരിഞ്ഞിറങ്ങിയ വാല്‍മാക്രികള്‍ ഒഴുക്കില്‍ വെള്ളച്ചാട്ടത്തിന്റെ പലയിടങ്ങളിലെക്ക് മാറുകയും ചെയ്യുന്നതായി രേഖപെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. അവിടന്ന് നൂറു നൂറ്റിപത്തു ദിവസങ്ങള്‍ക്കുളില്‍ വാല്‍മാക്രികള്‍ വിരിഞ്ഞു തവള കുഞ്ഞുങ്ങള്‍ ആയി അവയും മണ്ണിനടിയിലെക്കു പോകും.
പലയിടങ്ങളില്‍ പല പേരുകളില്‍ അറിയപെടുന്ന ഇവയുടെ ചില പേരുകള്‍ ആണ് പതാള്‍, കുറവന്‍, കുറത്തി, കൊട്ട്രാന്‍, പതയാള്‍, പന്നിമൂക്കന്‍, പാറമീന്‍ എന്നിവ. അപൂര്‍വ്വം എന്ന് പലപ്പോഴും പറയുന്നുണ്ടെങ്കിലും മഴക്കാലത്ത് ഇവയുള്ള സ്ഥലത്തു നിന്നാല്‍ ആയിരക്കണക്കിന് എണ്ണം വരുന്ന ഇവയുടെ ആണ് തവളകളുടെ കരച്ചില്‍ കേട്ടാല്‍ അവ നാം കരുതുന്ന പറയുന്ന പോലെ അപൂര്‍വ്വം അല്ല എന്ന് മനസ്സിലാക്കാന്‍. മറിച്ച്, സ്വഭാവം കൊണ്ട് കാണുവാന്‍ കിട്ടാത്തത് കാരണം അപൂര്‍വ്വം എന്നും പറയാം. കേരളത്തിലും തമിഴ് നാട്ടിലും ആണ് ഇവയെ കാണുന്നത് എങ്കിലും ഭൂരിഭാഗം പശ്ചിമഘട്ടത്തിന്റെ കേരള ഭാഗത്താണ്. കേരളത്തില്‍ അഗസ്ത്യമലനിരകള്‍ തുടങ്ങി കണ്ണൂര്‍ വരെ, പാറ കെട്ടുകളും വെള്ള ചാട്ടങ്ങളും ഉള്ള ഇടങ്ങളില്‍ ഇവയെ കണ്ടെത്തിയിട്ടുണ്ട്.
രണ്ടായിരത്തിപതിനേഴില്‍ ആണ് പാതാള തവളയുടെ ഒരു ബന്ധുവിനെ കൂടെ തമിഴ് നാട്ടിലെ ശ്രീവല്ലിപുത്തൂര്‍ മേഘലയില്‍ നിന്ന് കണ്ടെത്തി ഡോ ജനനിയും സംഘവും ഭൂപതി പാതാള തവള എന്ന് പേര് നല്‍കിയത്.
ഐ യു സി എന്‍ ചുവപ്പ് പട്ടികപ്രകാരം Endangered വിഭാഗത്തില്‍ ഉള്ള ഇവ നേരിടുന്ന ഭീഷണികള്‍ പലതരത്തിലാണ്. ഒരു വിധം എല്ലാ ജീവികളും അഭിമുഖീകരിക്കുന്ന പ്രശ്നമായ ആവാസവ്യവസ്ഥയുടെ നാശം ഇവയേം സാരമായി ബാധിക്കുന്നു. നദികളിലെ അരുവികളിലെ വലുതും ചെറുതുമായ ഡാമുകള്‍, ടൂറിസം മൂലം ഉള്ള വെസ്റ്റ് , കൃഷിയിടങ്ങളില്‍ നിന്ന് വരുന്ന രാസ വളങ്ങളുടെ ബാക്കി, വിഷമാലിന്യങ്ങള്‍, വണ്ടി കേറി ഇല്ലാതാകുന്നതും എല്ലാം അതിനു കാരണമാണ്. നേരത്തെ സൂചിപ്പിച്ച കാലാവസ്ഥയില്‍ ഉള്ള മാറ്റങ്ങള്‍ തുടങ്ങി സ്വാധിനായും ഔഷധ ഗുണമുണ്ടെന്ന വ്യാജ പ്രചരണങ്ങളിലും വിശ്വസിച്ചു കുറ്റകരമാണ് എന്നു അറിഞ്ഞിട്ടും അവയെ വേട്ടയാടുന്നതും എല്ലാം അവയുടെ നാശത്തിലേക്ക് വഴി തെളിക്കുന്നു.
പരിണാമപരമായി പ്രത്യേകത ഉള്ളതും ആഗോളതലത്തില്‍ വംശനാശ ഭീഷണി നേരിടുന്നത് കൊണ്ടും (EDGE List, Evolutionarilly Distinct and Globally Endangered) ലോകത്തിലെ എഴായിരത്തോളം വരുന്ന ഉഭയജീവികളില്‍ മൂന്നാമത് നില്‍ക്കുന്ന പാതാള തവള, ജീവിച്ചിരിക്കുന്ന ഫോസ്സില്‍ എന്ന നിലയിലും മലയാളികളുടെ പ്രിയ മഹാബലിയുടെ പോലെ ജന്തു ലോകത്തെ മഹാബലി എന്ന നിലയിലും, പശ്ചിമഘട്ടത്തില്‍ കേരളത്തിലാണ് ഇവയെ കൂടുതല്‍ ഇടത്ത് കണ്ടിട്ടുള്ളത് എന്നത് കൊണ്ടും , കേരളത്തിന്റെ ഔദ്യോഗിക ഫലം, പക്ഷി, മൃഗം എന്നതൊക്കെ പോലെ കേരളത്തിന്റെ തവള ആകുവാന്‍ എന്തുകൊണ്ടും യോഗ്യതയുള്ളത് പാതാള തവളയ്ക്ക് തന്നെ.
Written By : Sandeep Das
Source: https://www.facebook.com/kannadas.kannadaskd/posts/1681858711927522
എഴുതിയത്
